s.f. Elemento aislante de cristal ou loza que se poñía nos postes da luz ou del telégrafo pra evitar que os cables tocasen unhos con outros.
Ex.: De nenos sempre tirábamos pedras al alto d'os postes, a ver quén rompía máis xícaras.
[NOTA: El nome vénye da asomeñanza cuas tazas pequenas de loza, usadas sobre todo pra'l aceite, que se chamaban asina. Esa acepción principal xa ta recoyida en Suárez (1996)].
Xícara antiga d'un poste eléctrico.
Volvín corenta anos pr'atrás con esta palabra y, sobre todo, cua imaxe das xícaras brancas, máis qu'esta verde que puxiche. É verdá que pra os nenos era como úa ayalga aquela especie de tacías aló enriba. Mirábamos pras xícaras como as pegas buscando cousas que relumen. Al ler a entrada, el primeiro que penséi é qu'esta era úa palabra chamada a desaparecer nel uso, alomenos nesta acepción, peró precátome agora de qu'os postes d'alta tensión siguen tendo úas xicarúas grandes. Busco por Internet y descubro qu'en casteyano chámanse ¡"jícaras"!
ResponderEliminarMantarego