s.m. Cualquera das distintas especies d'aves da familia das Picidae que viven nel occidente d'Asturias, que se caracterizan por furar a madera dos árboles col sou pico.
[Esta palabra xa la incluíramos nel vocabulario recoyido en Lletres Asturianes nº 84, peró nun sentido figurado, condo s'utiliza como insulto referido ás personas con un focico pronunciado. Faltábanos el sentido recto da palabra, que recoyemos agora].
¿D'únde é el dato? Dígolo porque pol norte eonaviego namáis atopéi a forma "peto" pra os Picidae (cua forma "pirlón" pral Picus viridis en concreto). Xa máis pral oriente usan a forma á asturiana "picatoro", con úa estructura composta aparecida a esta que tu recoyes.
ResponderEliminarEl dato é de Tapia, da vila. Como dixen, eu conocía el sentido figurao (como descripción despectiva aplicada a personas), peró nun sabía cuál era a acepción principal da palabra hasta que hai pouco relativamente salíu nunha conversación.
ResponderEliminarA palabra 'pirlón' súame d'un peixe. Nun sabía que s'usaba tamén pra estos páxaros. Gústame ese composto "picatoro" asturiano", peró é máis guapo el noso porque compostos de verbo + sustantivo hai abastantes máis que de sustantivo + adxetivo.
Tamén che digo que probablemente esa palabra teña totalmente perdida; por eso tu nun la topache nas túas investigacióis. Úsanla as veyas del meu entorno familiar (ás que nunca taréi abondo agradecida del material léxico que me proporcionan, ha, ha), peró nun creo que la conoza xa muita xente máis.
Muitas gracias polas túas aportacióis.
Teño sentío a meu padre falar d'ún "picatoro" que nun ye deixaba durmir. Peró estos sinónimos de los que falais nun deberon cruzar el río.
ResponderEliminar