Este blog pretende contribuír a salvar palabras de noso que teñan a punto de morrer porque a xente nova nun las conoce ou cuase nun las usa.
Agradecemos a colaboración de todos. Podedes aportar palabras novas, comentar as esistentes ou feryes correccióis. Tamén podedes amecer datos interesantes sobre as palabras que recoyamos: exemplos d'uso, acepcióis diferentes, comentarios sobre a construcción gramatical ou cualquera outra cousa que vos pareza relevante.
El blog recoye namáis palabras que nun teñan xa incluidas nestas publicacióis:
- Suárez Fdez., X. M. (1996): Vocabulario de Mántaras (Tapia).
- Díaz López, J. & M. García Galano (1996): Vocabulario d'A Roda.
- Fernández Vior, J. A. (1998): Vocabulario da Veiga.
- Álvarez Lebredo, M. C. (2003): "Pequena contribución léxica al galego asturiano".
Ás publicacióis anteriores amecemos dende el ano 2022, el Diccionario do Galego de Asturias, de Carlos Varela Aenlle, publicado pola Universidá de Vigo, unha obra ben completa que contén léxico de cuase todos os vocabularios que se foron editando na nosa zona d'Entrambasauguas, ademáis de datos recoyidos pol autor nunha investigación mui rigorosa y exhaustiva. Esta incorporación supón qu'a partir d'agora nun aparecerán na Salvadeira palabras ou espresióis contidas en Varela (2021), peró nun eliminamos as entradas que se foron publicando en anos anteriores á aparición desa obra.
Nel índiz alfabético d'etiquetas podedes topar fácilmente todo el material que vamos publicando. Amáis de palabras, recoyemos ditames y espresióis. Podedes enviar as vosas contribucióis por medio dos comentarios.
xoves, 17 de outubro de 2013
RISÓN
s. m. Instrumento formao por unha barra de ferro y varios brazos curvaos pra riba con un gancho na punta, que se bota al fondo del mar pr'asegurar as embarcacióis.
Respóndoche en galego estándar porque pola túa pregunta penso que es galego: Pois si, sempre se usou esa palabra no Cantábrico. E non só na zona onde eu obteño os datos (Tapia de Casariego), senón en moitos portos do Cantábrico. Non sei se a palabra, como tu dis, é orixinaria das Rías Baixas, pero o certo é que o léxico mariñeiro espállase con moita facilidade (como é ben sabido) porque os propios mariñeiros van aprendéndoo e levándoo de porto en porto. En Tapia son usuais dende hai séculos palabras de moi diversas orixes (ata do inglés!, como por exemplo "brus": o cepillo duro que se usa para fregar as cuberta dos barcos).
A verdade é que sempre me pareceu un caso de seseo e, aínda que nunca fixen nada por averiguar como chegara ao Cantábrico a palabra "risón", sempre pensei que chegara por mar procedente das zonas seseantes de Galicia. Se alguén sabe algo sobre isto, por favor, que nos informe.
Risón..un galeguismo das Rías Baixas no Cantábrico?
ResponderEliminarRespóndoche en galego estándar porque pola túa pregunta penso que es galego:
EliminarPois si, sempre se usou esa palabra no Cantábrico. E non só na zona onde eu obteño os datos (Tapia de Casariego), senón en moitos portos do Cantábrico. Non sei se a palabra, como tu dis, é orixinaria das Rías Baixas, pero o certo é que o léxico mariñeiro espállase con moita facilidade (como é ben sabido) porque os propios mariñeiros van aprendéndoo e levándoo de porto en porto. En Tapia son usuais dende hai séculos palabras de moi diversas orixes (ata do inglés!, como por exemplo "brus": o cepillo duro que se usa para fregar as cuberta dos barcos).
A verdade é que sempre me pareceu un caso de seseo e, aínda que nunca fixen nada por averiguar como chegara ao Cantábrico a palabra "risón", sempre pensei que chegara por mar procedente das zonas seseantes de Galicia. Se alguén sabe algo sobre isto, por favor, que nos informe.
"Risón" dizse en todos os portos marineiros asturianos, dende As Figueiras hasta Llanes (Atlas Lingüístico Marinero de Asturias dixit).
ResponderEliminarMantarego.