Este blog pretende contribuír a salvar palabras de noso que teñan a punto de morrer porque a xente nova nun las conoce ou cuase nun las usa.

Agradecemos a colaboración de todos. Podedes aportar palabras novas, comentar as esistentes ou feryes correccióis. Tamén podedes amecer datos interesantes sobre as palabras que recoyamos: exemplos d'uso, acepcióis diferentes, comentarios sobre a construcción gramatical ou cualquera outra cousa que vos pareza relevante.

El blog recoye namáis palabras que nun teñan xa incluidas nestas publicacióis:

- Suárez Fdez., X. M. (1996): Vocabulario de Mántaras (Tapia).
- Díaz López, J. & M. García Galano (1996): Vocabulario d'A Roda.
- Fernández Vior, J. A. (1998): Vocabulario da Veiga.
- Álvarez Lebredo, M. C. (2003): "Pequena contribución léxica al galego asturiano".

Ás publicacióis anteriores amecemos dende el ano 2022, el Diccionario do Galego de Asturias, de Carlos Varela Aenlle, publicado pola Universidá de Vigo, unha obra ben completa que contén léxico de cuase todos os vocabularios que se foron editando na nosa zona d'Entrambasauguas, ademáis de datos recoyidos pol autor nunha investigación mui rigorosa y exhaustiva. Esta incorporación supón qu'a partir d'agora nun aparecerán na Salvadeira palabras ou espresióis contidas en Varela (2021), peró nun eliminamos as entradas que se foron publicando en anos anteriores á aparición desa obra.

Nel índiz alfabético d'etiquetas podedes topar fácilmente todo el material que vamos publicando. Amáis de palabras, recoyemos ditames y espresióis. Podedes enviar as vosas contribucióis por medio dos comentarios.

luns, 10 de novembro de 2014

BOI



A palabra boi aparece nel ditame:

                  ¿Únde irás, boi, que nun ares?


El qu'utiliza este ditame fala de sí mesmo y quer dicir que nun fai máis que trabayar; anque cambíe de sito y de circunstancias, el  que fala considera que sempre ye toca cargar con todo el trabayo y os sufrimentos.


[É un ditame mui utilizado dende hai siglos en todas as linguas peninsulares. Tamén s'usa en América y nas comunidades sefardís. Ta documentao xa nos siglos XV y XVI en obras como La Celestina ou os poemas del Marqués de Santillana. Ten distintas variantes, anque esta é el única que ougüín en galego-asturiano. Algunhos paremiólogos consideran qu'é unha pergunta retórica que leva implícita a contestación: "Al matadero" ou "Á obriga", lo que reforza el sentido de qu'esta vida é toda penuria y qu'é miyor nun queixarse muito porque el alternativa pode ser inda pior.]


Publicado por ás
Etiquetas:

3 comentarios:

  1. Anónimo13 de novembro de 2014, 00:00

    Mui guapo este dito, que nun conocía. Mira qu'hai espresióis y frases feitas cua palabra boi... É verdá qu'ese animal tía muita importancia non solo económica senón de prestixo. Neso sempre tuveron fama os de Salave, que, según se cunta, tían us bois zambayudos, gordos y ben cuidaos.
    Frases hai muitas, dende "ser un boi de Belén" hasta "pasar el carro delantre dos bois", pasando por refráis como "Boi ceibe ben se lambe", "Quen nun ten bois ara antes ou despóis", "Boi de muita herba y home de muita verba, todo se volve merda", "Boi veyo, se nun tira, guarda el rego"...

    Mantarego

    ResponderEliminar
  2. Conchita Álvarez Lebredo13 de novembro de 2014, 07:55

    Si, teis razón. Venme agora á cabeza este outro ditame: "Díxoye a mosca al boi: -Tamos arando" pra referirse aos que nun fain nada, peró s'achegan aos que trabayan y lougo pretenden apuntarse el mérito.
    Muitas gracias polas túas aportacióis.

    ResponderEliminar
  3. Anónimo18 de novembro de 2014, 07:29

    É mui chocante. Nun la conocía y nun creo que tía recoyida en galego-asturiano. Has a metela na Salvadeira.

    Mantarego

    ResponderEliminar

Subscribirse a: Publicar comentarios (Atom)